Weergaven: 1290
Opvallend dat de duivenliefhebbers meteen na een slechte vlucht al op zoek gaan naar de schuldigen van die slechte vlucht.
De vraag die veel gesteld wordt is:
- Heeft het IWB een negatief lossingsadvies af gegeven?
Als de liefhebbers daar het antwoord op hebben dan kunnen ze of het IWB (Instituut Wedvlucht Begeleiding) als schuldige aanwijzen of de lossingsverantwoordelijken van hun afdeling.
Ik denk dat beide functies in de duivensport de meeste (vaak onterechte) kritiek krijgen. De NPO doet er alles aan om te voorkomen dat er onnodige verliezen worden geleden bij de wedvluchten van onze duiven.
Zelf vind ik het vooral bij de oude duiven al jaren goed gaan met de lossingen van de wedvluchten. Dan heb ik het niet over een aantal ZLU vluchten. Wel had ik zelf mijn twijfels bij het lossingsbeleid van de eerste 4 wedvluchten bij de jonge duiven en met warm weer. Ik heb mij daarin verdiept en de verslaglegging in mijn blogs met u gedeelt.
Ze hebben mij altijd geleerd dat je naar oplossingen moet zoeken en moet leren van je gemaakte fouten door ze niet opnieuw te maken.
Zo dus ook met de wedvluchten van zaterdag waarbij op verzoek van het NPO bestuur het hitteprotocol van toepassing was.
Nu schreef Martin van Zon een zeer interessant verhaal op zijn blog. Van Martin mag ik zijn tekst gebruiken, zie het onderstaande:
Mijn geheugen is scherp, vooral als het gaat om gebeurtenissen die een grote impact hebben gehad op mijn leven. Mijn hele leven draait om duiven, en één van de meest frustrerende ervaringen in mijn duivensportloopbaan was een vlucht vanuit Peronne in de jaren ’90.
Het was rond dezelfde tijd van het jaar als nu, en dat weekend stonden er twee vluchten op het programma: Bourges en Peronne. Beide werden, als ik me goed herinner, rond 7.00 uur gelost. In Nederland was het prachtig zomers weer, en de verwachtingen waren hooggespannen.
Ons hok presteerde geweldig, en we wachtten vol spanning op onze favorieten, waarvan de meesten waren ingekorfd voor Peronne. Maar op het moment suprême gebeurde het onverwachte: een paar duiven arriveerden, en daarna viel het stil. De rest kwam traag en met grote tussenpozen thuis, alsof ze gestrand waren.
Peronne werd een rampvlucht, en ik verloor vier van mijn beste duiven, waaronder mijn “205”, een lichtkras doffer – een exacte kopie van “Hayabusa King” uit dezelfde bloedlijn. Ik was niet de enige; het leek alsof juist de topduiven verloren gingen op deze vlucht.
Ik was heel ongerust over het verloop van Bourges, waar ik nog acht duiven op mee had. Maar daar gebeurde het tegenovergestelde: ik speelde een fenomenale uitslag en won zelfs de eerste plaats in de regio met de 95/259, waarbij bijna al mijn doffers in de prijzen vielen.
Wat ging er mis dat weekend?
Een paar dagen later besprak ik de ramp met Jan uit Lekkerkerk, die eveneens vier van zijn beste duiven had verloren op Peronne, maar net als ik een geweldige uitslag had behaald op Bourges.
Jan, goed verbonden in de duivenwereld, had een verklaring. Hij vertelde me dat de duiven van Peronne op vrijdagavond waren opgehaald, maar dat er problemen waren met een van de auto’s (mogelijk een klapband). Daardoor kwamen de duiven pas net aan op de losplaats toen ze al gelost werden. Als er dan ook maar een klein beetje zuidoostenwind staat, vliegen ze richting Engeland of de zee.
De duiven van Bourges waren daarentegen al op donderdag ingekorfd, goed uitgerust en klaar voor de uitdaging. Zij kwamen keurig naar huis, ondanks exact dezelfde weersomstandigheden.
We hoopten dat de lossingsverantwoordelijken hun lesje hadden geleerd: duiven hebben rust nodig na lange transporturen! Maar wat zien we nu weer? Lossingen even na 6 uur ’s ochtends, zonder voldoende rust.
Voor snelle programmaduiven was het een slechte vlucht, met veel topduiven die te laat kwamen of nog steeds worden vermist. Toen ik gisteren drie duiven thuis zag arriveren, zei ik tegen Jochem: “Ik ervaar een déjà vu, dit wordt weer een Peronne van 30 jaar geleden.” En zo is het ook gegaan.
Gelukkig niet zo desastreus als destijds, maar het had makkelijk voorkomen kunnen worden door de duiven simpelweg rust te geven op de losplaats. Ik begrijp dat er haast was vanwege het weer, maar een dag uitstel had deze ellende kunnen voorkomen. Dit is niet alleen vervelend voor de liefhebbers, maar ook een ware uitputtingsslag voor heel veel duiven.
Natuurlijk zijn er liefhebbers wiens duiven goed zijn gekomen, maar dat zijn voornamelijk fond duiven – die vliegen met een gecontroleerde mentaliteit, in plaats van vol gas naar huis toe te rammen, koste wat kost.
Bron: zie http://martinvanzon.com/een-vervelende-deja-vu-vanuit-roye/ of klik hierop.
Naar aanleiding van het bovenstaande verhaal kwam er een reactie van Andre van de Wiel.
Hij is vaak aanwezig bij de lossingen in Luyksgestel om filmopnamen te maken maar dat even terzijde.
Zijn verhaal gaat als volgt en we nemen nu even de afdeling 9 als voorbeeld. Het transport van de afdeling 9 kwam om 4.45 uur aan in Hirson.
Volgens Andre van de Wiel worden dan eerst de deuren half los gezet voor de verluchting. Met als gevolg dat de sprinters meteen bij de opening gaan staan van de manden in de hoop om er zo uit te kunnen. Daarna worden de drinkgoten van water voorzien, de drinkgoten zitten echter aan de kant waar niet de sprinters op dat moment zenuwachtig staan te wachten op het moment dat ze er uit kunnen. Met als gevolg dat de fondduiven wel water drinken en een aantal duiven die snel naar huis willen niet. Dat zou verklaren waarom er goede duiven verloren gaan en waarom de fondduiven weinig last hadden met deze vlucht.
Kijk onderstaand naar 2 geweldige uitslagen van echte fondspelers.
W. Mulderije had er 68 mee en pakt 48 prijsduiven. Normaal gesproken zien we zijn naam niet zo vaak staan op de Snelheidsvluchten.
Dan de smaakmaker van dit seizoen, hij heeft snelheidsduiven aangeschaft maar dat betreft nog maar een kleine ploeg duiven, de meesten zijn echte fondduiven.
Jellema had er 103 mee maar pakt 82 prijsduiven. Je kunt hem best de mirakel man van het Oosten noemen.
Het is heel jammer dat er nu geen enkele afdeling op de donderdag heeft ingekorfd, want dan hadden we mooi het verschil in het thuiskomen van de uitgeruste of niet uitgeruste duiven kunnen zien.
Zowel het verhaal van Martin van Zon als het verhaal van Andre van de Wiel zou ik als zeer logisch willen bestempelen.
De afdeling 9 gaat wederom naar Hirson met zijn duiven en ook nu weer met een inkorving op de vrijdag. Het zal toch niet zo zijn dat er weer dezelfde fout wordt gemaakt als het afgelopen weekend?
De weersvoorspelling voor de zaterdag is een oosten wind met een temperatuur die oploopt naar 27 graden. Voor de zondag en maandag wordt zelfs de 30 graden aangetikt. Overstaan is dan geen optie.
Als laatste, meld u zich aan als u in de IWB commissie wilt plaats nemen of als u lossing verantwoordelijke wilt worden van uw afdeling. Maar laten we zuinig omgaan met de huidige leden die deze taak nu vervullen. Opbouwende kritiek is altijd welkom, maar wat ik nu lees op de sociale media is mens onwaardig. Het zegt meer over de personen die de berichten plaatsen dan over de personen die te goeder trouw het belang van de postduif en liefhebbers voorop stellen.